Koniec lat 50. to okres, w którym poszukiwano nowych rozwiązań w celu rozwiązania problemu tłoku w środkach komunikacji miejskiej. W warszawskich Miejskich Zakładach Komunikacyjnych (MZK) podjęto się pionierskiego rozwiązania. Dwa trolejbusy Škoda 8Tr połączono, tworząc trolejbus przegubowy. Koncepcja była niespotykana, ponieważ pojazd posiadał 2 osie w pierwszym członie i 2 w drugim. Długość wyniosła około 18 metrów. W 1959 roku zbudowano 3 takie pojazdy (numery 1-116, 2-121, 3-129), przy czym do budowy tylnej sekcji trolejbusu 1-116 wykorzystano nadwozie z trolejbusu Vetra numer 44. Ogromne kolosy cechowały się dużą pojemnością, ale i bardzo słabą zwrotnością, stąd projektu budowy trolejbusów przegubowych po zbudowaniu 3 pojazdów nie kontynuowano.

Interesujący jest fakt, że za polską wschodnią granicą problem tłoku rozwiązywano w inny sposób – tworzono składy trolejbusów MTB-82, a później Škoda 9Tr, na bazie dwóch połączonych ze sobą trolejbusów, zwane szczepkami.